စစ္ေတြျမဳိ႕မွေရႊစလြယ္ရသူေဌးၾကီးဦးရဲေက်ာ္သူဆုိလွ်င္ ရခုိင္သားမ်ားေလာကတြင္မ
သိသူမရွိသေလာက္ပင္ ထင္ေပၚေက်ာ္ေဇာသည္။သူ႕သားဦးခ်န္ထြန္း အေဖေျခရာကုိနင္း၍
ထုိေခာတ္ထုိခ်ိန္က ျမန္မာနဳိင္ငံမက ဥေရာပႏူိင္ငံမ်ားအထိပင္ သူ႕အရွိန္အ၀ါ လႊမ္းမုိးခဲ့
ေသာ နာမည္ၾကီးဥပေဒပါရဂူတစ္ဦးျဖစ္သည္။ဦးရဲေက်ာ္သူ၊ေဒၚသံဒါျဖဴတုိ႔မိဘႏွစ္ပါးတြင္ သားသမီး(၁၀)ဦးထြန္းကားခဲ့ရာ သား
ေယာကၤ်ားမ်ားမွာ ဦးေက်ာ္ဦး၊ဦးခ်န္ထြန္း၊ဦးစံေက်ာ္၊ဦးေရႊဘန္း၊ဦးသာဇံ၊ဦးေရႊသာတုိ႔ျဖစ္ၾက
ျပီး သမီးမ်ားမွာ ေဒၚစံ၀င္း၊ေဒၚစံျမခုိင္၊ေဒၚေရႊခုိင္၊ေဒၚရွင္ထြီးမတုိ႔ ျဖစ္ၾကသည္။
ဦးခ်န္ထြန္းအပါအ၀င္ သား(၆)ေယာက္စလုံးသည္ ထုိေခာတ္က အဂၤလန္ေက်ာင္း
တြင္ ေက်ာင္းေနခဲ့ၾက၍ စာတတ္ေပတတ္ပုဂၢဳိလ္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ညီအစ္ကုိေလးေယာက္
ျဖစ္ေသာ ဦးခ်န္ထြန္းအပါအ၀င္ဦးေရႊဘန္း၊ဦးေရႊသာ၊ဦးသာဇံတုိ႔သည္ ဘိလပ္မွ ဥပေဒဘြဲ႔
(Barrister at Law)ကုိ ရရွိခဲ့ၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။ ဦးခ်န္ထြန္းသည္ ဥပေဒဘြဲ႔ေနာက္ဆုံးႏွစ္
ျဖစ္ေသာ ၁၈၈၁ခုႏွစ္တြင္ ေရာမဥပေဒဘာသာရပ္၊ဥပေဒအတတ္ပညာဘာသာရပ္၊ အဂၤလိပ္
လူမ်ဳိးတုိ႔၏ ေရွ႕ေဟာင္းထုံးတမ္းစဥ္လာဘာသာရပ္အားလုံးကုိ အမွတ္အမ်ားဆုံးဂုဏ္ထူးႏွင့္
ေအာင္ျမင္၍ ၀ိတုိရိယဘုရင္မၾကီးကုိယ္တုိင္ ၀ိတုိရိယေရႊတံဆိပ္ဆုကုိခ်ီးျမွင့္ခဲ့သည္။ဘာသာ
ရပ္တုိင္းတြင္ ထူးခၽြန္ဆုရရွိခဲ့၍ ဘာသာရပ္တခုလွ်င္ ထုိေခာတ္ကစတာလင္ေပါင္ (၁၀၀)စီ
ခ်ီးျမင့္ခံခဲ့သူျဖစ္သည္။
ဦးခ်န္ထြန္းရရွိခဲ့ေသာ ဂုဏ္ထူးေဆာင္အမွတ္မ်ဳိးကုိ ဒုတိယကမၻာစစ္ျဖစ္ေသာ အ
ခ်ိန္အထိ ေနာက္ထပ္ထုိဆုမ်ဳိးရရွိသူလုံး၀မရွိေၾကာင္းသိရွိရသည္။ရန္ကုန္ျပန္လာ၍ ၀ိတုိ
ရိယဘုရင္မဆုကုိ ဆြဲ၍သြားလွ်င္ ဦးခ်န္ထြန္းႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ဆုံမိေသာ လူတုိင္းသူ႕ကုိ
အေလးျပဳရသည္။စက္ဘီးစီးလာသူျဖစ္ေနလွ်င္ စက္ဘီးမွဆင္းရပ္၍ အေလးျပဳျပဳရသည္ဟု
ေရွ႕ေနဦးေမာင္ေက်ာ္ဇံဇနီးေဒၚရီရီဇံ(အမွတ္-၂၈၊စမ္းေခ်ာင္း၊ေအာင္မဂၤလာလမ္း)တြင္ ဦး
ခ်န္ထြန္းေဆာင္းပါးေရးရန္ Interview သြားလုပ္စဥ္က ေျပာျပလုိက္သည္ကုိ အမွတ္ရမိ
ပါသည္။
၀ိတုိရိယဘုရင္မၾကီးက သူပုိင္းစုိးေသာ ကုိလုိနီႏူိင္ငံမ်ားထဲမွ ဤမွ်ေလာက္ ပ
ညာေတာ္ေသာကေလးမ်ဳိးရွိသည္ကုိ တအံတၾသျဖစ္ခဲ့ရသည္ဟု သိရွိရသည္။ေတြ႕ခ်င္လြန္း
၍အေခၚခံရေသာအခါ ေတာသားေလးက ရခုိင္ရုိးရာ၀တ္စုံျဖစ္သည့္ ေတာင္ရွည္ပုဆုိး၊ရင္
ဖုံးအကၤ်ီ၀တ္ဆင္၍ ရခုိင္ရုိးရာေဖာ့လုံးေခါင္းေပါင္း၀တ္ျပီး သြားေရာက္ခဲ့သည္။
ဘုရင္မၾကီးက လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ျပီး လက္ဖက္ရည္ပြဲႏွင့္ ေမာင္ခ်န္ထြန္းကုိဧည့္
ခံခဲ့သည္။၀ိတုိရိယဘုရင္မၾကီးဆုကုိ သူကုိယ္တုိင္ခ်ီးျမွင့္ျပီး ဘုရင္မၾကီးသားေတာ္ႏွင့္ေတာ္
၀င္ျမင္းရထားကုိစီးခြင့္ရေသာ ဆုလည္းပါ၀င္သည့္အျပင္ နန္းေတာ္ထဲ့သုိ႔ အခ်ိန္မေရြးသြား
လာႏုိင္ခြင့္ အခြင့္အေရးကုိပင္ ဘုရင္မၾကီးက ေပးအပ္ခဲ့သည္။
ဦးခ်န္ထြန္းသည္ အဂၤလန္တြင္ေနစဥ္ သူမိတ္ေဆြမ်ားအနက္ ကမၻာေက်ာ္စာေရးဆရာၾကီး ေအာ္စကာ၀ုိင္း(Mr.Oscar Wild) တစ္ေယာက္လည္း အလြန္ရင္းႏွီးေသာ မိတ္ေဆြတစ္ဦးျဖစ္ခဲ့သည္။ ေအာ္စတာ၀ုိင္းႏွင့္ အတူသြားအေနမ်ားခဲ့၍ ဦးခ်န္ထြန္းက ရခုိင္လူမ်ဳိး၊ရခုိင္ယဥ္ေက်းမႈ၊ရခုိင္သမုိင္းမ်ားကုိ ေျပာျပခဲ့ဟန္ ရွိသည္။ေအာ္စကာ၀ုိင္းသည္ ရခုိင္သမုိင္းေၾကာင္းမ်ားကုိ စိတ္၀င္စားလာ၍ ရခုိင္သမုိင္းႏွင့္ပတ္သတ္ေသာ စာအုပ္စာတမ္းမ်ား၊ေပစာမ်ားကုိ စုေဆာင္းရွာေဖြေပးရာ The King of Arakan(ရခုိင္မင္းတရားၾကီး)ဆုိေသာ စာအုပ္ကုိ အဂၤလန္တြင္ထုပ္ေ၀ခဲ့သည္။
ဦးခ်န္ထြန္းလည္း အဂၤလန္တြင္ေနစဥ္ The Nature and Value of Jurisprudence စာအုပ္ကုိ Messrs Sweet And Maswell စာအုပ္တုိက္မွ ထုပ္ေ၀ခဲ့သည္။ ယင္းစာအုပ္သည္ အဂၤလန္တြင္ အလြန္လူၾကဳိက္မ်ား၍ တတိယအၾကိမ္ပင္ထုပ္ေ၀ခဲ့သည္။
ဦးခ်န္ထြန္း ရန္ကုန္သုိ႔ျပန္ေရာက္လာေသာအခါ Leading Cases in Burmese
Law စာအုပ္ႏွင့္ Burmese Buddhist law စာအုပ္ႏွစ္အုပ္ကုိ ေရးသားခဲ့သည္။ယင္းစာအုပ္
(၂)အုပ္သည္ ယေန႔ထက္တုိင္ ျမန္မာတရားေရးရာဌာနတြင္ လက္သုံး(Manual)အျဖစ္ အ
သုံးျပဳေနဆဲဟုသိရသည္။
Burmese Buddhist Law စာအုပ္သည္ စာေရးသူ၏ဖခင္ဦးေမာင္သာဇံ(စက္ရွင္
တရားသူၾကီး-ျငိမ္း) ဗဟုိတရားရုံးခ်ဳပ္ေရွ႕ေနက သူ၏စာၾကည့္တုိက္တြင္ တရုိတေသ သိမ္း
ဆည္းထားခဲ့ရာ ယခုယင္းစာအုပ္သည္ စာေရးသူ၏ စာၾကည္တုိက္တြင္ ရွိေနပါသည္။
ယင္းစာအုပ္၏မ်က္ႏွာဖုံးကုိ ယခု ဦးခ်န္ထြန္း၏ အတၳဳပၸတၱိေဆာင္းပါးႏွင့္အတူ ေဖာ္ျပထားပါသည္။
၁၈၅၄ ခုႏွစ္တြင္ ျဗိတိသွ်အစုိးရသည္ စီမံကိန္းခ်၍ ရန္ကုန္ျမဳိ႕ကို ေခာတ္မီျမဳိ႕
ေတာ္ျပဳလုပ္ခဲ့ရာ အကြက္ရုိက္ျပီး အိမ္ရာတုိက္တာမ်ားေဆာက္လုပ္ခဲ့သည္။ထုိစဥ္က ယခု
သိမ္ၾကီးေစ်း ေနရာတြင္ ဆူးေလေစတီေလာက္ၾကီးေသာ `က်ဳိက္ျမတ္သံခ်ဳိ`ေစတီတစ္ဆူရွိခဲ့
သည္ကုိ လမ္းႏွင့္မလြတ္၍ ျဖဳိဖ်က္ပစ္ခဲ့သည္။ ရန္ကုန္ျမဳိ႕ရွိ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမ်ား အားလံုး
နီးပါးကုိ အကြက္မ်ားခ်ရာတြင္ မလြတ္ဆုိျပီး လမ္းမေတာ္ျမဳိ႕နယ္ သရက္ေတာဥယ်ဥ္အ
တြင္း စုေပါင္း၍ေရႊ႕ေျပာင္းခဲ့သည္။(ယေန႔တုိင္ သရက္ေတာေက်ာင္း၀င္းအတြင္း ထုိစဥ္က
အမည္အတုိင္း ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေျမာက္မ်ားစြာ ရွိေနပါေသးသည္။
ဒုတိယအၾကိမ္ လမ္းမ်ားတုိးခ်ဲရာတြင္ လမ္းမလြတ္ဟုဆုိျပီး ဆူးေလဘရားကုိ
ယခုေနရာမွ အျခားတေနရာသုိ႕ ေရႊ႕ေျပာင္းရန္ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကသည္။ ထုိစဥ္က ျဗိတိသွ်
အရာရွိမ်ားတင္ျပခ်က္တြင္ ေနာက္အႏွစ္ ၅၀-၁၀၀ အတြင္း ရန္ကုန္ျမဳိ႔သည္ ကမၻာအဆင့္
မီွ ျမဳိ႕ေတာ္ၾကီးတျမဳိ႔ျဖစ္လာမည္ျဖစ္ရာ ပတ္ခ်ာလည္၀ုိင္းရံလွ်က္ရွိေသာ မုိးထိေအာင္ျမင့္
မားသည့္ အေဆာက္အအုံးမ်ားေအာက္ေရာက္ေနမည္ျဖစ္၍ မသင့္ေတာ္ဟုအေၾကာင္းျပ
ခဲ့ပါသည္။ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ား စိတ္ၾကဳိက္သင့္ေတာ္သည့္ေနရာေရႊ႕၍ ပုံတူေဆာက္ေပးရန္အ
ေၾကာင္းျပခဲ့သည္။
ယင္းကိစၥကုိ အဂၤလိပ္အရာရွိမ်ားအပါအ၀င္ ျမန္မာအရာရွိမ်ားက ကန္႔ကြက္သူ
မရွိ သေဘာတူၾကသည္။ ဦးခ်န္ထြန္းတေယာက္သာ အၾကီးအက်ယ္ကန္႔ကြက္ခဲ့သည္။အဂၤ
လိပ္ေခာတ္တြင္ အထက္မွခ်က္မွတ္ထားေသာအမိန္႔တခုကုိလုပ္သင့္သည္ျဖစ္ေစ မလုပ္သင့္သည္
ျဖစ္ေစ မေျပာရဲေသာေခာတ္။အလုပ္ျပဳတ္မွာေၾကာက္သည္က တေၾကာင္းေၾကာင့္ မည္သူမွ်ဦး
ခ်န္ထြန္းဘက္မွ မားမားရပ္တည္၍ ေျပာ၀ံ့သူမရွိပါ။ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ား၏ ထုံးတမ္းစဥ္လာတြင္
ဘုရားတည္ျပီးလွ်င္ ေရႊ႕ေျပာင္းျခင္း၊ဖ်က္ျခင္း ျပဳလုပ္ရုိးထုံးစဥ္မရွိဟုတင္ျပခဲ့သည္။ အလားတူ
လန္ဒန္ကုိေခာတ္မီျမဳိ႕ေတာ္ေဆာက္လုပ္စဥ္က Square Building အ၀ုိင္းကုိ ေရွ႕ေဟာင္းအ
ေဆာက္အအုံတစ္ခုအျဖစ္အေနျဖင့္ ဘာေၾကာင့္ခ်န္ထားခဲ့သလဲဟု အေရးဆုိခဲ့သည္။
ဦးခ်န္ထြန္း၏ကန္႔ကြက္ခ်က္မ်ား လုံး၀အရာမေရာက္ခဲ့၍ စေနေဒါင့္မွစ၍ ဆူးေလဘု
ရားကုိ ဖ်က္ပါေတာ့သည္။ဦးခ်န္ထြန္းအာဂသတၱိရွင္တစ္ဦးျဖစ္သည္။လုပ္ရဲသည္။လုပ္ရဲေသာသတၱိ
ရွိသည္။အလုပ္ျပဳတ္ခ်င္ျပဳတ္ပါေစ လုံး၀ေနာက္မဆုတ္ခဲ့ပါ။ သူ႕ကုိေရႊတံဆိပ္ဆုေပးထားေသာ
၀ိတုိရိယဘုရင္မကုိခ်က္ခ်င္းသတိရလာခဲ့သည္။ေၾကးန္းရုိက္ျပီးစာတစ္ေစာင္ကုိလည္း ဘုရင္မၾကီး
ထံ အက်ဳိးအေၾကာင္းေရးးသားေပးပုိ႕လုိက္သည္။ ဦးခ်န္ထြန္၏ေက်းဇူး၊ ၀ိတုိရိယဘုရင္မၾကီး၏
အမိန္႔ေၾကာင့္ ယေန႔ျမန္မာလူမ်ဳိးတုိ႔ ဆူးေလေစတီကုိရန္ကုန္ျမဳိ႕လည္တြင္ ေတြ႔ေနရျခင္းျဖစ္သည္။
ဦးခ်န္ထြန္းေက်းဇူးကား အလြန္ၾကီးမားပါသည္။ ဆပ္၍ကုန္နဳိင္မည္ မဟုတ္ပါ။ဆူးေလေစတီကုိဖူး
ေတြ႔ရတုိင္း ဦးခ်န္ထြန္းကုိ သတိရသင့္ေပသည္။
ေဒါက္တာတင္ေအာင္ႏွင့္ တရားလြတ္ေတာ္တရား၀န္ၾကီး မစၥတာဒတ္(ခ္)တုိ႔က အ
ေရွ႕ေတာင္အာရွနဳိင္ငံမ်ားတြင္ ဦးခ်န္ထြန္းေလာက္ ဥပေဒေရးရာကၽြမ္းက်င္သူမေပၚေသး။အိႏၵိယ
တုိက္တြင္အေတာ္ဆုံး(၃)ဦးကုိေရြးထုတ္၍ ေျပာရလွ်င္ (၁)ဦးခ်န္ထနြ ္း(၂)ဦးမဲေအာင္(၃)ဦးသိန္း
ေမာင္တုိ႔ျဖစ္သည္ဟုသိရွိရသည္။
ဦးခ်န္ထြန္းသည္ အဂၤလန္မွျပန္လာစဥ္ အုိင္ယာလန္သူ Miss Cosgroves ကုိလက္
ထပ္၍ေခၚလာခဲ့သည္။ဦးခ်န္ထြန္းအား ျမန္မာယဥ္ေက်းမႈရႈေထာင့္မွၾကည္႕လွ်င္ အမွားတစ္ခုကုိျပဳ
လုပ္ခဲ့သည္ဟုဆုိ၍ရပါမည္။(ျပစ္မႈတစ္ခုကုိ က်ဴးလြန္ျခင္းေတာ့မဟုတ္ပါ)ဦးခ်န္ထြန္း၏ ကုိယ္ေရးကုိယ္
တာကိစၥျဖစ္၍ စာေရးသူအေနႏွင့္ ေ၀ဖန္ပုိင္ခြင့္မရွိပါ။သုိ႔ေသာ္`ငါမွားေလျခင္း`ဆုိေသာေနာင္တ
တစ္ခုကုိေတာ့ သူ၏အသဲႏွလုံးၾကားထဲတြင္ ရင္ေနာင့္ေအာင္ေသသည္အထိ ခံစားသြားရသည္ဟု
စာေရးသူ ေကာက္ခ်က္ဆြဲယူပါသည္။
ထုိေခာတ္ထုိအခါသည္ ျဗိတိသွ်အင္ပါယာၾကီး ေနမ၀င္နဳိင္ငံ တစ္နဳိင္ငံျဖစ္လွ်က္ရွိ
ေသာ အေျခအေနအခ်ိန္အခါ။ သူတုိ႔ ေသြးနားထင္ေရာက္ေနေသာအခ်ိန္။အာရွတုိက္သားမ်ား
ကုိ လူည့ံ၊လူဖ်င္း၊လူအဟု ယူဆျပီးမတူမတန္ဆက္ဆံေနေသာအခ်ိန္။လူမ်ဳိးတစ္မ်ဳိး၏ ယဥ္ေက်းမႈ
ကုိ တန္ဖုိးထားရမွနး္ပင္မသိ၍ ဘုရားေက်ာင္းကန္မ်ားကုိ ဖိနပ္စီး၍ တက္ခဲ့ၾကသည္။(Shoe`s
Question)ေပၚေပါက္ခဲ့သည္။
ဦးခ်န္ထြန္းသည္ သူ၏ရႈမျငီးခ်စ္ဇနီး အသားျဖဴျဖဴ ဘုိမေလး Miss Cosgroves
ကုိ သူ၏ေမြးရာဇာတိရပ္မိသားစုေနထုိင္ေသာ စစ္ေတြျမဳီ႕သုိ႔ေခၚလာခဲ့ပါသည္။မိသားစုအားလုံးက
ၾကမ္းမွာထုိင္ျပီး ဂါ၀န္၀တ္ထားေသာဘုိမကုိ ကုလားထုိင္ႏွင့္ အေပၚမွာထုိင္ခုိင္း ခဲ့ရသည္။ရခုိင္
မ်ား စားပြဲအ၀ုိင္းတြင္၀ုိင္းထုိင္ျပီး ထမင္းမ်ားကုိလက္ႏွင့္နယ္၍စားျပသည္။ ေဘာင္းဘီမ၀တ္ဘဲ
စားပြဲျခင္းအစ (လုံခ်ည္ကုိဆုိလုိသည္)ကုိ ခ်ဳပ္၍၀တ္ေသာလူမ်ဳိး၊ ကြမ္းစားေသာလူမ်ဳိး၊ဘုိေကမ
ထားဘဲ ဆံပင္မျဖတ္ေသွ်ာင္ထုံးထားသည္။ ဆံပင္ကုိအ၀တ္နွင့္ပတ္ထားသည္(ေခါင္းေပါင္းကုိဆုိ
လုိသည္) စသည္ျဖင့္ အင္မတန္မွအထင္ေသးအျမင္ေသးႏွင့္ ေ၀ဖန္ခံခဲ့ရသည္ကုိ ဦးခ်န္းထြန္းအ
လူးအလဲခံခဲ့ရသည္။မိဘလက္ထက္မွ သူဘ၀တေလွ်ာက္လုံး အပြဲပြဲႏူိင္လာခဲ့သမွ် ဇနီးသည္
Miss Cosgroves ႏွင့္က်မွ ဒူးေထာက္အရႈံးေပးခဲ့ရေသာစစ္သူၾကီး။
ဦးခ်န္ထြန္းႏွင့္ Miss Cosgroves တုိ႔၏ အိမ္ေထာင္ေရးသည္ မည္ေရြ႕မည္မွ်အထိ
အဆင္ေျပမေျပဆုိသည့္ အတုိင္းအတာဒီဂရီကုိ စာေရးသူမသိပါ။ဦးခ်န္ထြန္းႏွင့္ရခဲ့ေသာ Miss
Marie Chan Tun ကုိေခၚျပီး အဂၤလန္သုိ႔ ျပန္သြားပါသည္။သူသည္ ျမန္မာလူမ်ဳိးယဥ္ေက်း
မႈကုိ အထင္ေသးအျမင္ေသးမ်ားစြာျဖင့္ ရႈျမင္သုံးသပ္ျပီး ေနာက္ပုိင္း`The Marriage in
Burma` ဟူေသာ စာအုပ္တအုပ္ကုိေရးသားခဲ့ပါသည္။
မၾကာေသးမီက ကမာရြတ္၊လွည္းတန္းရွိ အတၱိယလမ္းတြင္ ေနထုိင္ေသာ ဦးခ်န္ထြန္း
ညီဦေရႊသာေျမး ဘဏ္မန္ေနဂ်ာဦးေရႊျဖဴႏွင့္ ေတြ႕ဆုံစဥ္ေမးျမန္းၾကည့္ရာ ထုိစာအုပ္ကလြန္ခဲ့ေသာ
(၃၀)ေက်ာ္က ရန္ကုန္တကၠသုိလ္စာၾကည့္တုိက္မွ ငွားရမ္း၍ သူကုိယ္တုိင္ဖတ္ဖူးေၾကာင္း ေျပာ
ျပပါသည္။စာေရးသူသည္ Miss Cosgroves ေရးသားေသာစာအုပ္ကုိ ျပန္လည္ေခ်ပေရးသားရန္
ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ စာၾကည္တုိက္တြင္ သြားရွာပါသည္။ လုံး၀မေတြ႔ဘဲ ျပန္လာခဲ့ရသည္။ယခုဤ္
စာအုပ္ေရးသားေသာ အခ်ိန္ထိ လမ္းသြားလမ္းလာအခြင့္ရတုိင္း လုိက္ရွာေနဆဲျဖစ္ပါသည္။
လူမ်ဳိးမတူ၊ဘာသာမတူ၊ယဥ္ေက်းမႈမတူလွ်င္ ေယာက်ၤားျဖစ္ေစ၊မိန္းမျဖစ္ေစ မိမိဘ၀
အတြက္ တစ္သက္တာအိမ္ေထာင္ဖက္ေရြးခ်ယ္ေသာအခါ အထုူးသတိထားရန္ အခ်က္တခ်က္ျဖစ္
သည္ကုိ ဦးခ်န္ထြန္း၏ကုိယ္ေတြ႕တစ္သက္တာက သင္ခန္းစာယူစရာ က်န္ရစ္ခဲ့ပါသည္။
ဦးေမာင္ေက်ာ္ဇံ(BA.BL) ေရွ႔ေနၾကီး၏ဇနီးေဒၚရီရီဇံ ေျပာျပခ်က္အရ Miss Cosgroves
သည္ ဦးခ်န္ထြန္းေနေသာ ျမန္မာနဳိင္ငံ ရန္ကုန္ျမဳိ႕သုိ႔ လုံး၀ျပန္မလာေတာ့ပါဟုသိရွိရပါသည္။ဦးခ်န္
ထြန္းလည္း ေနာက္အိမ္ေထာင္မျပဳခဲ့ပါ။ သူ၏ဇနီးႏွင့္ သူအလြန္ခ်စ္ေသာသမီးငယ္ ျပန္မလာေတာ့ျပီ
ဟုသိေသာအခါ ဦးခ်န္ထြန္းတစ္ေယာက္ မည္သုိ႔ေသာေ၀ဒနာမ်ဳိးကုိ ခံစားရပါမည္နည္း။မိမိဘ၀တြင္
ဟာလာဟင္းလင္းႏွင့္ မည္သူကုိမွ် ရင္ဖြင့္ေျပာၾကား၍မျဖစ္။ ေျပာလည္းမေျပာခ်င္။ သူမ်ားႏွင့္လည္း
မဆုိင္။ဘယ္သူမျပဳမိမိမႈ။ ဦးခ်န္ထြန္းမွလြဲ၍ မည္သူမွ်သိႏုိင္မည္မဟုတ္ပါ။ ေနာက္ပုိင္းတြင္တေယာက္
တည္း ဦးတည္ရာမရွိ စိတ္ေသာကဖိစီးျပီး စက္ဘီးတစ္စီးႏွင့္ ေလွ်ာက္သြားေနခဲ့သည္။
*၀ိတုိရိယဘုရင္မၾကီးကုိယ္တုိင္ နန္းတြင္းေခၚ၍လက္ဖက္ရည္ပြဲႏွင့္ဧည္ခံျပီး ၀ိတုိရိယေရႊတံဆိပ္ဘြဲ႔
ကုိေပးခဲ့သည္။နန္းတြင္းတြင္အခ်ိန္မေရႊး ၀င္ထြက္ခြင့္အမိန္႔ရသူတဦး။
*ဒုတိယကမၻာစစ္မျဖစ္မီအထိ အဂၤလန္နဳိင္ငံ ဥပေဒဘာသာရပ္တြင္သူ႔လုိ ဒီဂရီအျမင့္ဆုံးအမွတ္မ်ဳိး
မည္သူမွ်မရရွိခဲ့။
*သူေရးခဲ့ေသာဥပေဒစာအုပ္မ်ားသည္ ျမန္မာနဳိင္ငံတရားရုံးခ်ဳပ္တြင္ ယခုထိအသုံးျပဳေနဆဲ ရည္
ညြန္းကုိးကားေနဆဲျဖစ္သည္။
*ဆူးေလဘုရားကုိမဖ်က္ရန္အေရးဆုိခဲ့ရာတြင္ ေနမ၀င္၀ိတုိရိယဘုရင္မၾကီးထံ ေၾကးနန္းႏွင့္တစ္
မ်ဳိး၊စာေရး၍တစ္ဖုံ သတၱိရွိရွိ ရဲရဲေတာက္တင္ျပခဲ့သူ။
ဤမွ်ေလာက္နဳိင္ငံအတြက္ အဖုိးတန္ရတနာသားေကာင္းတစ္ဦးသည္ အသဲကၽြမ္းေ၀ဒနာ
(၀ါ)စိတ္ထိခုိက္ေသာေ၀ဒနာျဖင့္ အသက္(၃၅)ႏွစ္တြင္ကြယ္လြန္ခဲ့ရသည္။ ေရတိမ္နစ္ခဲ့ရသည္။
ႏူိင္ငံအတြက္ဆုံးရႈးမႈတရပ္အျဖစ္ စာေရးသူ၀မ္းနည္းစြာျဖင့္ မွတ္တမ္းတင္ပါသည္။တခ်ဳိ႕ေသာရခုိင္
အခ်ဳိ႕က မိမိကုိယ္ကုိသတ္ေသသြားသည္ဟုေျပာၾကသည္။ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ စာေရးသူအတိအ
က်စုံစမ္း၍မရပါ။ေဒၚရီရီဇံကုိေမးၾကည့္ေသာအခါ `မဟုတ္ပါဘူး`ဟုဆုိသည္။
ဦးခ်န္ထြန္း၏ဖခင္ သူေဌးၾကီးဦးရဲေက်ာ္သူသည္ ကယြ ္လြန္ခါနီးတြင္ သားသမီး(၁၀)
ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္လွ်င္ ရူပီး(၁၀)သိန္းက်စီအေမြေပးခဲ့ရာ ဦးခ်န္ထြန္း၏သမီး Miss Marie
Chan Tun သည္ စစ္ေတြျမိဳ႕သုိ႔လာ၍ အဘုိးေပးေသာ ရူပီ(၁၀)သိန္းကုိလာယူျပီး အဂၤလန္
သုိ႔ျပန္သြားပါသည္။__
သိသူမရွိသေလာက္ပင္ ထင္ေပၚေက်ာ္ေဇာသည္။သူ႕သားဦးခ်န္ထြန္း အေဖေျခရာကုိနင္း၍
ထုိေခာတ္ထုိခ်ိန္က ျမန္မာနဳိင္ငံမက ဥေရာပႏူိင္ငံမ်ားအထိပင္ သူ႕အရွိန္အ၀ါ လႊမ္းမုိးခဲ့
ေသာ နာမည္ၾကီးဥပေဒပါရဂူတစ္ဦးျဖစ္သည္။ဦးရဲေက်ာ္သူ၊ေဒၚသံဒါျဖဴတုိ႔မိဘႏွစ္ပါးတြင္ သားသမီး(၁၀)ဦးထြန္းကားခဲ့ရာ သား
ေယာကၤ်ားမ်ားမွာ ဦးေက်ာ္ဦး၊ဦးခ်န္ထြန္း၊ဦးစံေက်ာ္၊ဦးေရႊဘန္း၊ဦးသာဇံ၊ဦးေရႊသာတုိ႔ျဖစ္ၾက
ျပီး သမီးမ်ားမွာ ေဒၚစံ၀င္း၊ေဒၚစံျမခုိင္၊ေဒၚေရႊခုိင္၊ေဒၚရွင္ထြီးမတုိ႔ ျဖစ္ၾကသည္။
ဦးခ်န္ထြန္းအပါအ၀င္ သား(၆)ေယာက္စလုံးသည္ ထုိေခာတ္က အဂၤလန္ေက်ာင္း
တြင္ ေက်ာင္းေနခဲ့ၾက၍ စာတတ္ေပတတ္ပုဂၢဳိလ္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ညီအစ္ကုိေလးေယာက္
ျဖစ္ေသာ ဦးခ်န္ထြန္းအပါအ၀င္ဦးေရႊဘန္း၊ဦးေရႊသာ၊ဦးသာဇံတုိ႔သည္ ဘိလပ္မွ ဥပေဒဘြဲ႔
(Barrister at Law)ကုိ ရရွိခဲ့ၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။ ဦးခ်န္ထြန္းသည္ ဥပေဒဘြဲ႔ေနာက္ဆုံးႏွစ္
ျဖစ္ေသာ ၁၈၈၁ခုႏွစ္တြင္ ေရာမဥပေဒဘာသာရပ္၊ဥပေဒအတတ္ပညာဘာသာရပ္၊ အဂၤလိပ္
လူမ်ဳိးတုိ႔၏ ေရွ႕ေဟာင္းထုံးတမ္းစဥ္လာဘာသာရပ္အားလုံးကုိ အမွတ္အမ်ားဆုံးဂုဏ္ထူးႏွင့္
ေအာင္ျမင္၍ ၀ိတုိရိယဘုရင္မၾကီးကုိယ္တုိင္ ၀ိတုိရိယေရႊတံဆိပ္ဆုကုိခ်ီးျမွင့္ခဲ့သည္။ဘာသာ
ရပ္တုိင္းတြင္ ထူးခၽြန္ဆုရရွိခဲ့၍ ဘာသာရပ္တခုလွ်င္ ထုိေခာတ္ကစတာလင္ေပါင္ (၁၀၀)စီ
ခ်ီးျမင့္ခံခဲ့သူျဖစ္သည္။
ဦးခ်န္ထြန္းရရွိခဲ့ေသာ ဂုဏ္ထူးေဆာင္အမွတ္မ်ဳိးကုိ ဒုတိယကမၻာစစ္ျဖစ္ေသာ အ
ခ်ိန္အထိ ေနာက္ထပ္ထုိဆုမ်ဳိးရရွိသူလုံး၀မရွိေၾကာင္းသိရွိရသည္။ရန္ကုန္ျပန္လာ၍ ၀ိတုိ
ရိယဘုရင္မဆုကုိ ဆြဲ၍သြားလွ်င္ ဦးခ်န္ထြန္းႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ဆုံမိေသာ လူတုိင္းသူ႕ကုိ
အေလးျပဳရသည္။စက္ဘီးစီးလာသူျဖစ္ေနလွ်င္ စက္ဘီးမွဆင္းရပ္၍ အေလးျပဳျပဳရသည္ဟု
ေရွ႕ေနဦးေမာင္ေက်ာ္ဇံဇနီးေဒၚရီရီဇံ(အမွတ္-၂၈၊စမ္းေခ်ာင္း၊ေအာင္မဂၤလာလမ္း)တြင္ ဦး
ခ်န္ထြန္းေဆာင္းပါးေရးရန္ Interview သြားလုပ္စဥ္က ေျပာျပလုိက္သည္ကုိ အမွတ္ရမိ
ပါသည္။
၀ိတုိရိယဘုရင္မၾကီးက သူပုိင္းစုိးေသာ ကုိလုိနီႏူိင္ငံမ်ားထဲမွ ဤမွ်ေလာက္ ပ
ညာေတာ္ေသာကေလးမ်ဳိးရွိသည္ကုိ တအံတၾသျဖစ္ခဲ့ရသည္ဟု သိရွိရသည္။ေတြ႕ခ်င္လြန္း
၍အေခၚခံရေသာအခါ ေတာသားေလးက ရခုိင္ရုိးရာ၀တ္စုံျဖစ္သည့္ ေတာင္ရွည္ပုဆုိး၊ရင္
ဖုံးအကၤ်ီ၀တ္ဆင္၍ ရခုိင္ရုိးရာေဖာ့လုံးေခါင္းေပါင္း၀တ္ျပီး သြားေရာက္ခဲ့သည္။
ဘုရင္မၾကီးက လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ျပီး လက္ဖက္ရည္ပြဲႏွင့္ ေမာင္ခ်န္ထြန္းကုိဧည့္
ခံခဲ့သည္။၀ိတုိရိယဘုရင္မၾကီးဆုကုိ သူကုိယ္တုိင္ခ်ီးျမွင့္ျပီး ဘုရင္မၾကီးသားေတာ္ႏွင့္ေတာ္
၀င္ျမင္းရထားကုိစီးခြင့္ရေသာ ဆုလည္းပါ၀င္သည့္အျပင္ နန္းေတာ္ထဲ့သုိ႔ အခ်ိန္မေရြးသြား
လာႏုိင္ခြင့္ အခြင့္အေရးကုိပင္ ဘုရင္မၾကီးက ေပးအပ္ခဲ့သည္။
ဦးခ်န္ထြန္းသည္ အဂၤလန္တြင္ေနစဥ္ သူမိတ္ေဆြမ်ားအနက္ ကမၻာေက်ာ္စာေရးဆရာၾကီး ေအာ္စကာ၀ုိင္း(Mr.Oscar Wild) တစ္ေယာက္လည္း အလြန္ရင္းႏွီးေသာ မိတ္ေဆြတစ္ဦးျဖစ္ခဲ့သည္။ ေအာ္စတာ၀ုိင္းႏွင့္ အတူသြားအေနမ်ားခဲ့၍ ဦးခ်န္ထြန္းက ရခုိင္လူမ်ဳိး၊ရခုိင္ယဥ္ေက်းမႈ၊ရခုိင္သမုိင္းမ်ားကုိ ေျပာျပခဲ့ဟန္ ရွိသည္။ေအာ္စကာ၀ုိင္းသည္ ရခုိင္သမုိင္းေၾကာင္းမ်ားကုိ စိတ္၀င္စားလာ၍ ရခုိင္သမုိင္းႏွင့္ပတ္သတ္ေသာ စာအုပ္စာတမ္းမ်ား၊ေပစာမ်ားကုိ စုေဆာင္းရွာေဖြေပးရာ The King of Arakan(ရခုိင္မင္းတရားၾကီး)ဆုိေသာ စာအုပ္ကုိ အဂၤလန္တြင္ထုပ္ေ၀ခဲ့သည္။
ဦးခ်န္ထြန္းလည္း အဂၤလန္တြင္ေနစဥ္ The Nature and Value of Jurisprudence စာအုပ္ကုိ Messrs Sweet And Maswell စာအုပ္တုိက္မွ ထုပ္ေ၀ခဲ့သည္။ ယင္းစာအုပ္သည္ အဂၤလန္တြင္ အလြန္လူၾကဳိက္မ်ား၍ တတိယအၾကိမ္ပင္ထုပ္ေ၀ခဲ့သည္။
ဦးခ်န္ထြန္း ရန္ကုန္သုိ႔ျပန္ေရာက္လာေသာအခါ Leading Cases in Burmese
Law စာအုပ္ႏွင့္ Burmese Buddhist law စာအုပ္ႏွစ္အုပ္ကုိ ေရးသားခဲ့သည္။ယင္းစာအုပ္
(၂)အုပ္သည္ ယေန႔ထက္တုိင္ ျမန္မာတရားေရးရာဌာနတြင္ လက္သုံး(Manual)အျဖစ္ အ
သုံးျပဳေနဆဲဟုသိရသည္။
Burmese Buddhist Law စာအုပ္သည္ စာေရးသူ၏ဖခင္ဦးေမာင္သာဇံ(စက္ရွင္
တရားသူၾကီး-ျငိမ္း) ဗဟုိတရားရုံးခ်ဳပ္ေရွ႕ေနက သူ၏စာၾကည့္တုိက္တြင္ တရုိတေသ သိမ္း
ဆည္းထားခဲ့ရာ ယခုယင္းစာအုပ္သည္ စာေရးသူ၏ စာၾကည္တုိက္တြင္ ရွိေနပါသည္။
ယင္းစာအုပ္၏မ်က္ႏွာဖုံးကုိ ယခု ဦးခ်န္ထြန္း၏ အတၳဳပၸတၱိေဆာင္းပါးႏွင့္အတူ ေဖာ္ျပထားပါသည္။
၁၈၅၄ ခုႏွစ္တြင္ ျဗိတိသွ်အစုိးရသည္ စီမံကိန္းခ်၍ ရန္ကုန္ျမဳိ႕ကို ေခာတ္မီျမဳိ႕
ေတာ္ျပဳလုပ္ခဲ့ရာ အကြက္ရုိက္ျပီး အိမ္ရာတုိက္တာမ်ားေဆာက္လုပ္ခဲ့သည္။ထုိစဥ္က ယခု
သိမ္ၾကီးေစ်း ေနရာတြင္ ဆူးေလေစတီေလာက္ၾကီးေသာ `က်ဳိက္ျမတ္သံခ်ဳိ`ေစတီတစ္ဆူရွိခဲ့
သည္ကုိ လမ္းႏွင့္မလြတ္၍ ျဖဳိဖ်က္ပစ္ခဲ့သည္။ ရန္ကုန္ျမဳိ႕ရွိ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမ်ား အားလံုး
နီးပါးကုိ အကြက္မ်ားခ်ရာတြင္ မလြတ္ဆုိျပီး လမ္းမေတာ္ျမဳိ႕နယ္ သရက္ေတာဥယ်ဥ္အ
တြင္း စုေပါင္း၍ေရႊ႕ေျပာင္းခဲ့သည္။(ယေန႔တုိင္ သရက္ေတာေက်ာင္း၀င္းအတြင္း ထုိစဥ္က
အမည္အတုိင္း ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေျမာက္မ်ားစြာ ရွိေနပါေသးသည္။
ဒုတိယအၾကိမ္ လမ္းမ်ားတုိးခ်ဲရာတြင္ လမ္းမလြတ္ဟုဆုိျပီး ဆူးေလဘရားကုိ
ယခုေနရာမွ အျခားတေနရာသုိ႕ ေရႊ႕ေျပာင္းရန္ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကသည္။ ထုိစဥ္က ျဗိတိသွ်
အရာရွိမ်ားတင္ျပခ်က္တြင္ ေနာက္အႏွစ္ ၅၀-၁၀၀ အတြင္း ရန္ကုန္ျမဳိ႔သည္ ကမၻာအဆင့္
မီွ ျမဳိ႕ေတာ္ၾကီးတျမဳိ႔ျဖစ္လာမည္ျဖစ္ရာ ပတ္ခ်ာလည္၀ုိင္းရံလွ်က္ရွိေသာ မုိးထိေအာင္ျမင့္
မားသည့္ အေဆာက္အအုံးမ်ားေအာက္ေရာက္ေနမည္ျဖစ္၍ မသင့္ေတာ္ဟုအေၾကာင္းျပ
ခဲ့ပါသည္။ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ား စိတ္ၾကဳိက္သင့္ေတာ္သည့္ေနရာေရႊ႕၍ ပုံတူေဆာက္ေပးရန္အ
ေၾကာင္းျပခဲ့သည္။
ယင္းကိစၥကုိ အဂၤလိပ္အရာရွိမ်ားအပါအ၀င္ ျမန္မာအရာရွိမ်ားက ကန္႔ကြက္သူ
မရွိ သေဘာတူၾကသည္။ ဦးခ်န္ထြန္းတေယာက္သာ အၾကီးအက်ယ္ကန္႔ကြက္ခဲ့သည္။အဂၤ
လိပ္ေခာတ္တြင္ အထက္မွခ်က္မွတ္ထားေသာအမိန္႔တခုကုိလုပ္သင့္သည္ျဖစ္ေစ မလုပ္သင့္သည္
ျဖစ္ေစ မေျပာရဲေသာေခာတ္။အလုပ္ျပဳတ္မွာေၾကာက္သည္က တေၾကာင္းေၾကာင့္ မည္သူမွ်ဦး
ခ်န္ထြန္းဘက္မွ မားမားရပ္တည္၍ ေျပာ၀ံ့သူမရွိပါ။ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ား၏ ထုံးတမ္းစဥ္လာတြင္
ဘုရားတည္ျပီးလွ်င္ ေရႊ႕ေျပာင္းျခင္း၊ဖ်က္ျခင္း ျပဳလုပ္ရုိးထုံးစဥ္မရွိဟုတင္ျပခဲ့သည္။ အလားတူ
လန္ဒန္ကုိေခာတ္မီျမဳိ႕ေတာ္ေဆာက္လုပ္စဥ္က Square Building အ၀ုိင္းကုိ ေရွ႕ေဟာင္းအ
ေဆာက္အအုံတစ္ခုအျဖစ္အေနျဖင့္ ဘာေၾကာင့္ခ်န္ထားခဲ့သလဲဟု အေရးဆုိခဲ့သည္။
ဦးခ်န္ထြန္း၏ကန္႔ကြက္ခ်က္မ်ား လုံး၀အရာမေရာက္ခဲ့၍ စေနေဒါင့္မွစ၍ ဆူးေလဘု
ရားကုိ ဖ်က္ပါေတာ့သည္။ဦးခ်န္ထြန္းအာဂသတၱိရွင္တစ္ဦးျဖစ္သည္။လုပ္ရဲသည္။လုပ္ရဲေသာသတၱိ
ရွိသည္။အလုပ္ျပဳတ္ခ်င္ျပဳတ္ပါေစ လုံး၀ေနာက္မဆုတ္ခဲ့ပါ။ သူ႕ကုိေရႊတံဆိပ္ဆုေပးထားေသာ
၀ိတုိရိယဘုရင္မကုိခ်က္ခ်င္းသတိရလာခဲ့သည္။ေၾကးန္းရုိက္ျပီးစာတစ္ေစာင္ကုိလည္း ဘုရင္မၾကီး
ထံ အက်ဳိးအေၾကာင္းေရးးသားေပးပုိ႕လုိက္သည္။ ဦးခ်န္ထြန္၏ေက်းဇူး၊ ၀ိတုိရိယဘုရင္မၾကီး၏
အမိန္႔ေၾကာင့္ ယေန႔ျမန္မာလူမ်ဳိးတုိ႔ ဆူးေလေစတီကုိရန္ကုန္ျမဳိ႕လည္တြင္ ေတြ႔ေနရျခင္းျဖစ္သည္။
ဦးခ်န္ထြန္းေက်းဇူးကား အလြန္ၾကီးမားပါသည္။ ဆပ္၍ကုန္နဳိင္မည္ မဟုတ္ပါ။ဆူးေလေစတီကုိဖူး
ေတြ႔ရတုိင္း ဦးခ်န္ထြန္းကုိ သတိရသင့္ေပသည္။
ေဒါက္တာတင္ေအာင္ႏွင့္ တရားလြတ္ေတာ္တရား၀န္ၾကီး မစၥတာဒတ္(ခ္)တုိ႔က အ
ေရွ႕ေတာင္အာရွနဳိင္ငံမ်ားတြင္ ဦးခ်န္ထြန္းေလာက္ ဥပေဒေရးရာကၽြမ္းက်င္သူမေပၚေသး။အိႏၵိယ
တုိက္တြင္အေတာ္ဆုံး(၃)ဦးကုိေရြးထုတ္၍ ေျပာရလွ်င္ (၁)ဦးခ်န္ထနြ ္း(၂)ဦးမဲေအာင္(၃)ဦးသိန္း
ေမာင္တုိ႔ျဖစ္သည္ဟုသိရွိရသည္။
ဦးခ်န္ထြန္းသည္ အဂၤလန္မွျပန္လာစဥ္ အုိင္ယာလန္သူ Miss Cosgroves ကုိလက္
ထပ္၍ေခၚလာခဲ့သည္။ဦးခ်န္ထြန္းအား ျမန္မာယဥ္ေက်းမႈရႈေထာင့္မွၾကည္႕လွ်င္ အမွားတစ္ခုကုိျပဳ
လုပ္ခဲ့သည္ဟုဆုိ၍ရပါမည္။(ျပစ္မႈတစ္ခုကုိ က်ဴးလြန္ျခင္းေတာ့မဟုတ္ပါ)ဦးခ်န္ထြန္း၏ ကုိယ္ေရးကုိယ္
တာကိစၥျဖစ္၍ စာေရးသူအေနႏွင့္ ေ၀ဖန္ပုိင္ခြင့္မရွိပါ။သုိ႔ေသာ္`ငါမွားေလျခင္း`ဆုိေသာေနာင္တ
တစ္ခုကုိေတာ့ သူ၏အသဲႏွလုံးၾကားထဲတြင္ ရင္ေနာင့္ေအာင္ေသသည္အထိ ခံစားသြားရသည္ဟု
စာေရးသူ ေကာက္ခ်က္ဆြဲယူပါသည္။
ထုိေခာတ္ထုိအခါသည္ ျဗိတိသွ်အင္ပါယာၾကီး ေနမ၀င္နဳိင္ငံ တစ္နဳိင္ငံျဖစ္လွ်က္ရွိ
ေသာ အေျခအေနအခ်ိန္အခါ။ သူတုိ႔ ေသြးနားထင္ေရာက္ေနေသာအခ်ိန္။အာရွတုိက္သားမ်ား
ကုိ လူည့ံ၊လူဖ်င္း၊လူအဟု ယူဆျပီးမတူမတန္ဆက္ဆံေနေသာအခ်ိန္။လူမ်ဳိးတစ္မ်ဳိး၏ ယဥ္ေက်းမႈ
ကုိ တန္ဖုိးထားရမွနး္ပင္မသိ၍ ဘုရားေက်ာင္းကန္မ်ားကုိ ဖိနပ္စီး၍ တက္ခဲ့ၾကသည္။(Shoe`s
Question)ေပၚေပါက္ခဲ့သည္။
ဦးခ်န္ထြန္းသည္ သူ၏ရႈမျငီးခ်စ္ဇနီး အသားျဖဴျဖဴ ဘုိမေလး Miss Cosgroves
ကုိ သူ၏ေမြးရာဇာတိရပ္မိသားစုေနထုိင္ေသာ စစ္ေတြျမဳီ႕သုိ႔ေခၚလာခဲ့ပါသည္။မိသားစုအားလုံးက
ၾကမ္းမွာထုိင္ျပီး ဂါ၀န္၀တ္ထားေသာဘုိမကုိ ကုလားထုိင္ႏွင့္ အေပၚမွာထုိင္ခုိင္း ခဲ့ရသည္။ရခုိင္
မ်ား စားပြဲအ၀ုိင္းတြင္၀ုိင္းထုိင္ျပီး ထမင္းမ်ားကုိလက္ႏွင့္နယ္၍စားျပသည္။ ေဘာင္းဘီမ၀တ္ဘဲ
စားပြဲျခင္းအစ (လုံခ်ည္ကုိဆုိလုိသည္)ကုိ ခ်ဳပ္၍၀တ္ေသာလူမ်ဳိး၊ ကြမ္းစားေသာလူမ်ဳိး၊ဘုိေကမ
ထားဘဲ ဆံပင္မျဖတ္ေသွ်ာင္ထုံးထားသည္။ ဆံပင္ကုိအ၀တ္နွင့္ပတ္ထားသည္(ေခါင္းေပါင္းကုိဆုိ
လုိသည္) စသည္ျဖင့္ အင္မတန္မွအထင္ေသးအျမင္ေသးႏွင့္ ေ၀ဖန္ခံခဲ့ရသည္ကုိ ဦးခ်န္းထြန္းအ
လူးအလဲခံခဲ့ရသည္။မိဘလက္ထက္မွ သူဘ၀တေလွ်ာက္လုံး အပြဲပြဲႏူိင္လာခဲ့သမွ် ဇနီးသည္
Miss Cosgroves ႏွင့္က်မွ ဒူးေထာက္အရႈံးေပးခဲ့ရေသာစစ္သူၾကီး။
ဦးခ်န္ထြန္းႏွင့္ Miss Cosgroves တုိ႔၏ အိမ္ေထာင္ေရးသည္ မည္ေရြ႕မည္မွ်အထိ
အဆင္ေျပမေျပဆုိသည့္ အတုိင္းအတာဒီဂရီကုိ စာေရးသူမသိပါ။ဦးခ်န္ထြန္းႏွင့္ရခဲ့ေသာ Miss
Marie Chan Tun ကုိေခၚျပီး အဂၤလန္သုိ႔ ျပန္သြားပါသည္။သူသည္ ျမန္မာလူမ်ဳိးယဥ္ေက်း
မႈကုိ အထင္ေသးအျမင္ေသးမ်ားစြာျဖင့္ ရႈျမင္သုံးသပ္ျပီး ေနာက္ပုိင္း`The Marriage in
Burma` ဟူေသာ စာအုပ္တအုပ္ကုိေရးသားခဲ့ပါသည္။
မၾကာေသးမီက ကမာရြတ္၊လွည္းတန္းရွိ အတၱိယလမ္းတြင္ ေနထုိင္ေသာ ဦးခ်န္ထြန္း
ညီဦေရႊသာေျမး ဘဏ္မန္ေနဂ်ာဦးေရႊျဖဴႏွင့္ ေတြ႕ဆုံစဥ္ေမးျမန္းၾကည့္ရာ ထုိစာအုပ္ကလြန္ခဲ့ေသာ
(၃၀)ေက်ာ္က ရန္ကုန္တကၠသုိလ္စာၾကည့္တုိက္မွ ငွားရမ္း၍ သူကုိယ္တုိင္ဖတ္ဖူးေၾကာင္း ေျပာ
ျပပါသည္။စာေရးသူသည္ Miss Cosgroves ေရးသားေသာစာအုပ္ကုိ ျပန္လည္ေခ်ပေရးသားရန္
ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ စာၾကည္တုိက္တြင္ သြားရွာပါသည္။ လုံး၀မေတြ႔ဘဲ ျပန္လာခဲ့ရသည္။ယခုဤ္
စာအုပ္ေရးသားေသာ အခ်ိန္ထိ လမ္းသြားလမ္းလာအခြင့္ရတုိင္း လုိက္ရွာေနဆဲျဖစ္ပါသည္။
လူမ်ဳိးမတူ၊ဘာသာမတူ၊ယဥ္ေက်းမႈမတူလွ်င္ ေယာက်ၤားျဖစ္ေစ၊မိန္းမျဖစ္ေစ မိမိဘ၀
အတြက္ တစ္သက္တာအိမ္ေထာင္ဖက္ေရြးခ်ယ္ေသာအခါ အထုူးသတိထားရန္ အခ်က္တခ်က္ျဖစ္
သည္ကုိ ဦးခ်န္ထြန္း၏ကုိယ္ေတြ႕တစ္သက္တာက သင္ခန္းစာယူစရာ က်န္ရစ္ခဲ့ပါသည္။
ဦးေမာင္ေက်ာ္ဇံ(BA.BL) ေရွ႔ေနၾကီး၏ဇနီးေဒၚရီရီဇံ ေျပာျပခ်က္အရ Miss Cosgroves
သည္ ဦးခ်န္ထြန္းေနေသာ ျမန္မာနဳိင္ငံ ရန္ကုန္ျမဳိ႕သုိ႔ လုံး၀ျပန္မလာေတာ့ပါဟုသိရွိရပါသည္။ဦးခ်န္
ထြန္းလည္း ေနာက္အိမ္ေထာင္မျပဳခဲ့ပါ။ သူ၏ဇနီးႏွင့္ သူအလြန္ခ်စ္ေသာသမီးငယ္ ျပန္မလာေတာ့ျပီ
ဟုသိေသာအခါ ဦးခ်န္ထြန္းတစ္ေယာက္ မည္သုိ႔ေသာေ၀ဒနာမ်ဳိးကုိ ခံစားရပါမည္နည္း။မိမိဘ၀တြင္
ဟာလာဟင္းလင္းႏွင့္ မည္သူကုိမွ် ရင္ဖြင့္ေျပာၾကား၍မျဖစ္။ ေျပာလည္းမေျပာခ်င္။ သူမ်ားႏွင့္လည္း
မဆုိင္။ဘယ္သူမျပဳမိမိမႈ။ ဦးခ်န္ထြန္းမွလြဲ၍ မည္သူမွ်သိႏုိင္မည္မဟုတ္ပါ။ ေနာက္ပုိင္းတြင္တေယာက္
တည္း ဦးတည္ရာမရွိ စိတ္ေသာကဖိစီးျပီး စက္ဘီးတစ္စီးႏွင့္ ေလွ်ာက္သြားေနခဲ့သည္။
*၀ိတုိရိယဘုရင္မၾကီးကုိယ္တုိင္ နန္းတြင္းေခၚ၍လက္ဖက္ရည္ပြဲႏွင့္ဧည္ခံျပီး ၀ိတုိရိယေရႊတံဆိပ္ဘြဲ႔
ကုိေပးခဲ့သည္။နန္းတြင္းတြင္အခ်ိန္မေရႊး ၀င္ထြက္ခြင့္အမိန္႔ရသူတဦး။
*ဒုတိယကမၻာစစ္မျဖစ္မီအထိ အဂၤလန္နဳိင္ငံ ဥပေဒဘာသာရပ္တြင္သူ႔လုိ ဒီဂရီအျမင့္ဆုံးအမွတ္မ်ဳိး
မည္သူမွ်မရရွိခဲ့။
*သူေရးခဲ့ေသာဥပေဒစာအုပ္မ်ားသည္ ျမန္မာနဳိင္ငံတရားရုံးခ်ဳပ္တြင္ ယခုထိအသုံးျပဳေနဆဲ ရည္
ညြန္းကုိးကားေနဆဲျဖစ္သည္။
*ဆူးေလဘုရားကုိမဖ်က္ရန္အေရးဆုိခဲ့ရာတြင္ ေနမ၀င္၀ိတုိရိယဘုရင္မၾကီးထံ ေၾကးနန္းႏွင့္တစ္
မ်ဳိး၊စာေရး၍တစ္ဖုံ သတၱိရွိရွိ ရဲရဲေတာက္တင္ျပခဲ့သူ။
ဤမွ်ေလာက္နဳိင္ငံအတြက္ အဖုိးတန္ရတနာသားေကာင္းတစ္ဦးသည္ အသဲကၽြမ္းေ၀ဒနာ
(၀ါ)စိတ္ထိခုိက္ေသာေ၀ဒနာျဖင့္ အသက္(၃၅)ႏွစ္တြင္ကြယ္လြန္ခဲ့ရသည္။ ေရတိမ္နစ္ခဲ့ရသည္။
ႏူိင္ငံအတြက္ဆုံးရႈးမႈတရပ္အျဖစ္ စာေရးသူ၀မ္းနည္းစြာျဖင့္ မွတ္တမ္းတင္ပါသည္။တခ်ဳိ႕ေသာရခုိင္
အခ်ဳိ႕က မိမိကုိယ္ကုိသတ္ေသသြားသည္ဟုေျပာၾကသည္။ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ စာေရးသူအတိအ
က်စုံစမ္း၍မရပါ။ေဒၚရီရီဇံကုိေမးၾကည့္ေသာအခါ `မဟုတ္ပါဘူး`ဟုဆုိသည္။
ဦးခ်န္ထြန္း၏ဖခင္ သူေဌးၾကီးဦးရဲေက်ာ္သူသည္ ကယြ ္လြန္ခါနီးတြင္ သားသမီး(၁၀)
ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္လွ်င္ ရူပီး(၁၀)သိန္းက်စီအေမြေပးခဲ့ရာ ဦးခ်န္ထြန္း၏သမီး Miss Marie
Chan Tun သည္ စစ္ေတြျမိဳ႕သုိ႔လာ၍ အဘုိးေပးေသာ ရူပီ(၁၀)သိန္းကုိလာယူျပီး အဂၤလန္
သုိ႔ျပန္သြားပါသည္။__
0 blogger-facebook:
Post a Comment